Resomatie
Resomatie wordt ook alkalische hydrolyse genoemd. Bij resomatie wordt het lichaam van de overledene opgelost in een waterige oplossing van kaliumhydroxide bij een temperatuur van 180°C en onder verhoogde druk. Het lichaam wordt voorzien van kledij en een lijkwade die gemaakt zijn van eiwitten, zoals zijde, wol of leer, in de resomator geplaatst. Vervolgens voegt de resomator, rekening houdend met het lichaamsgewicht van de overledene, de juiste hoeveelheden water en kaliumhydroxide toe. Na ongeveer 3 uur is het lichaam gereduceerd tot beenderen en 310 liter afvalwater. Deze beenderen zijn zo teer geworden dat ze op eenvoudige wijze vermalen kunnen worden tot een wit poeder. Dit poeder kan, zoals assen, bewaard worden in een urne of verstrooid worden oven land of zee. Voor het afvalwater is er daarentegen geen pasklare en ethisch verantwoorde oplossing.
De Schot Sandy Sullivan is de uitvinder van apparaat waarin de resomatie plaatsvindt en het Britse bedrijf "Resomation Limited" heeft dit apparaat, de resomator, gecommercialiseerd.
In Vlaanderen is resomatie voorlopig niet mogelijk aangezien er geen wettelijk kader is. Het decreet van 16 januari 2004 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging voorziet enkel in begraving en crematie als mogelijke vormen van lijkbezorging. In bepaalde Amerikaanse staten (Florida, Maine, Minnesota en Oregon) en Canada is resomeren wel wettelijk toegestaan.
Cryomatie
Cryomatie is een vorm van lijkbezorging waarbij het stoffelijk overschot wordt gevriesdroogd. Dit gebeurt in verschillende stappen. Eerst wordt het lichaam afgekoeld tot een temperatuur van -18°C. Vervolgens wordt het lichaam ondergedompeld in vloeibare stikstof. Daardoor wordt het lichaam broos. Het broze lichaam wordt dan bloot gesteld aan trillingen zodat het uit een valt tot een organisch poeder. Dit poeder wordt gevriesdroogd in een droogkamer. Na verwijdering van metalen blijft er uiteindelijk nog ongeveer 25 à 30 kg droge stof over. Het overgebleven stof wordt in een biologisch afbreekbare kist gedeponeerd en in de toplaag van de bodem begraven, waar het in 6 tot 12 maanden wordt verteerd tot compost.
Deze techniek werd ontwikkeld door de Zweedse biologe Suzanne Wiigh-Mäsak.
Ook voor cryomatie is er geen wettelijk kader in Vlaanderen. In tegenstelling tot resomatie wordt cryomatie momenteel nog nergens ter wereld toegepast.